Annabel heeft een EP uitgebracht, hier zijn we morgen, om elk debuutalbum 2009 op te volgen. Het is veel fuzzy ruis, zoals al het goede alt-rock uit de jaren 1990. Het is veel minder toegankelijk dan het eerdere werk van de band, en dat bedoel ik op de best mogelijke manier. Eerdere releases waren pakkend, maar grenst aan simplistisch. Op deze is Annabel niet bang om vies te worden. Vuil ziet er goed uit op deze band. Ze moeten vuil blijven.
Op het label Tiny Engines.
Namen en gezichten vergeten
